พูดถึงเรื่องวัยชรามาหลายบทความ วันนี้ขอพูดถึงประสบการณ์ที่อยู่กับคนแก่กันบ้าง อย่างที่บอกเสมอว่าผู้เขียนอยู่กับคุณยายมาตั้งแต่เด็กๆ อยู่มาตั้งแต่ยายยังแก่ไม่มากจนทุกวันนี้ 86 ย่างเข้า 87 แล้ว เห็นพัฒนาการความแก่ของยายพอๆกับยายเห็นพัฒนาการของเรานั่นแหละ เรื่องมันมีอยู่ว่าคนแต่แบบคุณยายไม่ได้แก่กระโหลกะหลาแต่ก็ไม่ได้แก่คุณภาพจ๋าเหมือนคนแก่ตามวงสังคมแต่ แก่แบบยายคือแก่แบบบ้านๆและที่สำคัญทันสมัยขวัญใจลูกหลานซะด้วย อยากรู้ไหมว่าพัฒนาการความแก่ของคุณยายผู้เขียนเป็นอย่างไร และ แก่อย่างไร ทำไมลูกหลานถึงรัก
เท่าที่จำความได้ย้อนไปเด็กๆ ยายมักจะไม่อยู่เฉยๆ ทำโน่นทำนี่ทำเองบ้างบังคับให้ลูกหลานทำบ้าง ใครมาอยู่ด้วยต้องโดนบังคับทำงานกันทุกคนอย่างที่เคยบอกไป แต่ไม่หมดแค่นั้นคุณยายเป็นจอมโปรเจค หาโน่นหานี่ทำไม่ทำเพื่อสนุกสบายใจก็ทำแล้วได้เงิน อย่างบางทีเวลาที่คุณยายไปวัดใครมาเล่าอะไรให้ฟังแล้วแกสนใจหรือชอบจะต้องมาเล่าให้ฟังประหนึ่งเคยทำมาแล้วหรือเห็นด้วยตามาแล้ว และเป็นอันรู้กันว่าในหมู่ลูกหลานเลยว่ายายเตรียมเปิดโปรเจคแล้วหวยจะไปออกที่ใครเตรียมตัวกันได้แต่ก็ไม่มีใครบ่นนะกับการเป็นจอมโปรเจคของยายเพราะลูกๆหลานเต็มใจทำให้ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่
วันดีคืนดีฟังวิทยุมาเห็นเขาประกาศว่ามีงานที่นั่นที่นี่ แกก็จะมาเปรยๆเออนี่เขามีงานที่นี่นะถ้าได้ไปคงจะดีอยากไปเห็นจังไม่ได้ไปนานแล้ว พวกแกคงไม่ว่างใช่ไหม เฮ้อเซ็งเลย แกพูดมาแบบนี้ใครจะเฉยล่ะ ก็ต้องหาเวลาพาไปจนได้อย่างน้อยไปสักครั้งก่อนเขาเลิกจัดงาน แต่อย่าได้ห้ามถ้าไม่ว่างพาไปกันจริงๆ เพราะถ้าห้ามแกจะนั่งรถเมล์ไปเอง ฟังเฉยๆตามน้ำไปแล้วแกก็จะเป็นอันรู้ว่าหากไม่มีใครชวนแสดงว่าไม่ว่างกัน หรือบางทีนั่งๆอยู่แกก็พูดขึ้นมาลอยๆ เออห้องเก็บของรกแล้วนะ ของใครเก็บๆไว้ไม่ขายก็ทิ้งๆไปบ้างว่าจะเก็บให้แต่ไม่มีแรงทำแล้ว เจอแบบนี้ก็ต้องทำกันวันหยุดเพราะเอ่ยมาแบบนี้คือพวกแกไปทำความสะอาดห้องเก็บของได้แล้ว อีกอย่างที่ลูกๆหลานชอบคือตั้งแต่ไหนแต่ไรก็จะไม่พูดซ้ำซากจะบ่นใครจะด่าใครเรื่องไหนก็หนเดียวจบ ด่าแล้วด่าเลยไม่มีซ้ำเติม แวะเวียนมาหากันเรื่องเก่าๆที่ด่าไปแล้วจะไม่ขุดมาอีกนอกจากคนนั้นมีเรื่องใหม่ๆมาเข้าหูให้แกบ่น
นอกจากนี้แกเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย ไม่เรื่องมากแต่ขอให้มีของที่ชอบทานบ้างตามฤดูกาลหรือตามความอยากกินของแก ที่บ้านเลยติดนิสัยนี้มาด้วยคือไม่เรื่องมากเรื่องกิน เพราะจะถูกสอนมาตั้งแต่เด็กๆ และยายทำเป็นตัวอย่างดังนั้นลูกหลานบ้านนี้ไม่มีคำว่าเรื่องมากทั้งเรื่องอยู่เรื่องกิน และไม่ฟุ่มเฟือยด้วยเพราะอยู่กับยายฟุ่มเฟือยไม่ได้ซื้ออะไรใหม่ๆมาถ้ายายเห็นจะต้องถามต้องบ่นหากซื้อซ้ำหรือยังไม่พังแล้วเปลี่ยนใหม่แต่ก็บ่นเป็นพิธี เผลอหน่อยยายก็มาใช้ด้วยแล้วแบบนี้ใครจะกล้าโกรธลง
นอกจากนี้ยังมีเรื่องเที่ยวคุณยายชอบเที่ยวมากสมัยก่อนตอนที่แกยังอายุแค่ 60-70 เหนือจรดใต้ไปหมดทัวร์บุญที่ไหนขอให้บอกจองตั๋วไปกับเขาหมด ยิ่งสมัยก่อนแถวบ้านชอบจัดทัวร์กันค่ารถไม่กี่บาท ไปเที่ยวบ้าง ทำบุญบ้าง แกไปหมดทิ้งให้ลูกหลานเฝ้าบ้านกันเป็นอาทิตย์แถมทิ้งเงินไว้ให้เป็นค่าจ้างเฝ้าบ้านด้วย กลับมามีขนมมีของฝากแบบจัดเต็ม เรียกว่าเที่ยวลืมบ้านกันเลยเพราะเดือนหนึ่งไปหลายทริปมาก แกบอกว่าตอนตาอยู่ไปไหนไม่ได้พอตาตายยายก็ใจแตก ฟังแบบนี้ลูกๆหลานๆบ่นกันไม่ลง แถมยังติดตลกอีกว่า ตอนฉันตายพวกแกไม่ต้องบอกให้ฉันไปที่ชอบนะ เพราะฉันไปมาหมดแล้ว จุดธูปบอกให้ฉันไปอวกาศนะฉันยังไม่เคยไป ฟังแล้วก็นั่งขำกันท้องแข็งทั้งบ้าน
อ่านเพิ่มเติม >> คุณยายอยากเล่า ตอน ตายไปแล้วก็ยังเปลือง <<
ยังไม่หมดแค่นี้ เพราะยายชอบดูละคร ชอบดูโทรทัศน์ ชอบฟังวิทยุ มีข่าวใหม่มีคำใหม่มาพูดทุกวัน ตอนแรกก็คิดจะสอนให้แกเล่นพวกสมาร์ทโฟน แทปเลต แต่แกบอกไม่เอาฟังข่าวทีวีมันหลอกเงิน หลอกไปโรงแรม แถมมีข่มขืนคนแก่ด้วย แกกลัวเดี๋ยวพวกนี้มาหาถึงบ้าน ทันสมัยไหมล่ะอัพเดทข่าวตลอดใครอะไรที่ไหนยายไม่มีพลาด ลูกๆหลานๆถึงชอบคุยกับแกแถมยังบอกกันว่าแก่แล้วขอเป็นแบบยายดีกว่าอยู่ไหนใครๆก็รักไม่เหงาดี แล้วคุณล่ะมีคนแก่ที่บ้านไหมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ หรือคิดไว้กันหรือยังว่าแก่ไปจะเป็นแบบไหนเป็นแบบยายผู้เขียนก็ได้นะทันสมัยไม่มีใครเบื่อด้วย
