ทรัพยากรบนโลกมีมากมายหลายชนิด เป็นประโยชน์กับตัวมนุษย์เอง และเหล่าสัตว์พืชก็ได้อิงอาศัยทรัพยากรเหล่านั้นด้วย อยู่กันอย่างสมดุล จนกระทั่งคนบนโลกมากขึ้นอย่างมหาศาล มีความต้องการบริโภคทรัพยากรเพิ่มขึ้นกว่าก่อนหลายร้อยเท่า จนทรัพยากรบางอย่างเกือบจะหมดไปจากโลกนี้แล้ว แต่มนุษย์บนโลกใบนี้ก็ยังต้องดำเนินชีวิตกันต่อไป เมื่อทรัพยากรมีจำกัด แต่ความต้องการของคนมีไม่จำกัด จึงต้องเกิดการแย่งชิงขึ้นเป็นธรรม และมีโอกาสทวีความรุนแรงขึ้นในอนาคต เมื่อเกิดการแย่งชิง สักวันหนึ่งก็จะส่งผลกระทบในวงกว้างและในที่สุดก็จะกระทบถึงการดำรงชีวิตของเราๆท่านๆเป็นแน่
เมื่อถึงวันนั้น เราคงอยู่ยากขึ้น การแก่งแย่งและแข่งขันจะเป็นไปอย่างรุนแรงในทุกวงการ เราจะทำอย่างไรกันดี จะหันไปพึ่งใคร เพราะต่างก็เดือดร้อนกันทุกคน ทุกหมู่ ข้าวของแพงขึ้น เงินทองหายาก ในท้ายที่สุดแล้วเราคงต้องปรับตัว ก็เพื่อเอาตัวรอดให้ได้ เพราะในสมัยก่อนเมื่อ 3000 ปีที่ผ่านมา ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ มนุษย์ก็ยังอยู่รอดมาได้ เพราะธรรมชาติได้ประทานขุมทรัพย์มาไว้ในตัวมนุษย์แล้วอย่างเสร็จสรรพ ทุกวันนี้มนุษย์มัวแต่พึ่งพาสิ่งอำนวยความสะดวก อาศัยเครื่องทุนแรงจนเคยชิน เวลาส่วนใหญ่ก็เอาไปทิ้งกับความบันเทิงเริงรมย์ พอถึงเวลาต้องพึ่งพาตนเองในหลายๆเรื่องกลับทำไม่ได้ ทำเหมือนกับว่า ตัวเองสูญเสียความเป็นมนุษย์นักต่อสู้เพื่อความอยู่รอดไปเสียแล้ว
ถ้าเราพิจารณาให้ดี จะพบว่าธรรมชาติได้สรรสร้างร่างกายมนุษย์ได้วิเศษสุดแล้ว เทคโนโลยีใดๆก็ไม่อาจเลียนแบบตัวตนของมนุษย์ได้ พวกเราใช้เครื่องจักรจนลืมความวิเศษของตนเอง เมื่อถึงคราวต้องพึ่งตนเองกลับไม่รู้ตัวว่า ตัวเองทำได้ ตัวอย่างสิ่งวิเศษที่สร้างทรัพย์ให้มนุษย์ เช่น มือ มือของมนุษย์เองนี่แหละ ที่สามารถหาเลี้ยงตัวมนุษย์เองได้มากมายหลายทาง เราใช้มือหยิบจับอาหารเข้าปาก ใช้มือทำงานปลูกพืชผัก ใช้มือประดิษฐ์สิ่งของง่ายๆเพื่อเป็นเครื่องใช้คอยอำนวยความสะดวกให้กับชีวิตอย่างพอดีและพอเพียง นี่เป็นเพียงประโยชน์อันน้อยนิดของมือมนุษย์ ที่เรามองข้ามและไม่เห็นคุณค่าของมัน และด้วยสองมือนี้ได้มีส่วนสร้างความเจริญก้าวหน้าให้มนุษย์มาจนถึงทุกวันนี้ แต่จะมีสักกี่คนที่ขอบคุณในคุณความดีของมือมนุษย์
ความคิดสร้างสรรค์คืออีกหนึ่งสิ่งที่ธรรมชาติประทานให้กับมนุษย์ ด้วยความที่มนุษย์รู้จักประยุกต์ ดัดแปลง และคิดจินตนาการ จึงเกิดของใช้ สิ่งอำนวยความสะดวก สืบทอดเป็นวัฒนธรรม จากเรียบง่ายและซับซ้อนมากในยุคปัจจุบัน แม้ความคิดจะเป็นนามธรรมที่มองเห็นและจับต้องไม่ได้ แต่มันก็มีอยู่ และเป็นประโยชน์มากมายกับตัวเราเอง จะมีใครคิดถึงและขอบคุณในตัวความคิดที่ธรรมชาติประทานมาให้บ้างไหม วันหนึ่งถึงคราวตกยาก พึ่งพาใครไม่ได้ ก็ต้องอาศัยความคิดหรือความสามารถในการคิดนี่แหละ เพื่อเอาตัวรอดและดำรงชีวิตต่อไปให้ได้
ดวงตาเป็นสิ่งธรรมชาติประดิษฐ์ที่แสนวิเศษเหมือนกัน ถ้าไม่มีดวงตา การรับรู้เรื่องโลกของเราไม่รู้ว่าจะเป็นไปในรูปแบบใด มีใครเคยสำนึกในบุญคุณและทะนุถนอมดวงตาอย่างจริงจังบ้าง เรามองข้ามความสำคัญของสิ่งที่อยู่กับตัวเองมาโดยตลอด จริงมนุษย์มีอวัยวะ มีร่างกายที่สามารถดำรงชีวิตบนโลกใบนี้ได้อย่างเป็นปกติสุข พอดีและพอเพียงอยู่แล้ว แต่ด้วยความไม่รู้จักพอ หรือความโลภที่เป็นคุณลักษณะด้านมืด ทำให้มนุษย์หลงเดินในทางที่ผิด กระทำบางอย่างที่เกินพอดี จึงทำให้มนุษย์ต้องพบกับความเดือดร้อนที่ก่อโดยพวกมนุษย์ด้วยกันเอง บางครั้งอาจไม่ใช่ตัวเราที่เป็นคนก่อการเดือดร้อนนั้น แต่หลายอย่างเราก็ไม่มีทางเลือก ต้องยอมรับสภาพนั้นไป
