ความตั้งใจที่อยากจะมีบ้านหนึ่งหลังไม่ใช่เรื่องที่ยากในปัจจุบัน ด้วยสินเชื่อที่อยู่อาศัยจากสถาบันการเงิน จึงทำให้ความฝันของคนทั่วไปเป็นจริง แต่เพราะเหตุผลใดการขอสินเชื่อที่อยู่อาศัยนั้น ทางสถาบันการเงินไม่สามารถให้สินเชื่อเท่ากับราคาบ้านได้
เนื่องจากว่าสินเชื่อเพื่อที่อยู่อาศัยนั้นมีความสำคัญมากในการช่วยเหลือให้ผู้ที่ต้องการมีที่อยู่อาศัยสามารถมีที่อยู่อาศัยเป็นของตนเองได้ แต่การอนุมัติให้สินเชื่อในวงเงินที่สูงเกินไป หรือให้สินเชื่อแก่บุคคลที่ไม่มีความพร้อม หรือมีรายได้ไม่เพียงพอที่จะผ่อนชำระหนี้ได้ ถือเป็นเรื่องที่อันตรายต่อทั้งสถาบันการเงิน ซึ่งก็คือ ผู้ให้สินเชื่อ และตัวลูกหนี้ผู้ขอสินเชื่อ ซึ่งถ้าลูกหนี้ค้างชำระหลาย ๆ งวด ลูกหนี้ก็อาจจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย และถึงขั้นถูกยึดที่ดินหรือที่พักอาศัยไปในที่สุด หากลูกหนี้ไม่สามารถชำระเงินคืนได้จะส่งผลกระทบต่อสถาบันการเงินในด้านของการประสบปัญหาหมุนเวียนไม่เพียงพอ จนถึงขั้นขาดสภาพคล่อง และอาจลุกลามจนกลายเป็นปัญหาเศรษฐกิจในวงกว้างได้
ดังนั้น สถาบันการเงินจึงมีมาตรการให้ผู้ขอสินเชื่อต้องใช้เงินของตนเองบางส่วนในการซื้อที่อยู่อาศัย ซึ่งจะช่วยให้ผู้ขอสินเชื่อมีวินัยทางเงินผู้ขอกู้รายนั้นเป็นผู้มีวินัยทางการเงินและส่วนที่เหลือจึงขอสินเชื่อจากสถาบันการเงิน ทั้งนี้สถาบันการเงินจะเป็นผู้กำหนดวงเงินให้สินเชื่อไว้ไม่เกินร้อยละ 80-90 ของมูลค่าที่อยู่อาศัยที่ต้องการ ซึ่งการกำหนดวงเงินให้สินเชื่อต่อมูลค่าหลักประกันเช่นนี้ เรียกว่า loan-to-value ratio หรือ LTV นั่นเอง
