จั่วหัวเรื่องมาแบบนี้ หลายคนคงบอกเว่อร์ไปไหม ที่ว่า ตลาดนัดวัดความจนคนรากหญ้า สำหรับคนที่ไม่เคยเดินตลาดนัด แบบที่เป็นตลาดนัดจริงๆ มีทุกสิ่งอย่าง ของสด ของแห้ง และจิปาถะ เพราะหลายคนเดินแต่ตลาดนัดเก๋ๆ แหล่งช้อปคนทำงานเหมือนพวกตลาดไนท์ต่างๆ ขอบอกว่ามันคนละฟีลกันเลย
ตลาดนัดย่านชานเมืองตามแหล่งชุมชน เป็นตลาดนัดที่มีทุกอย่างจริงๆ ของสด ของแห้ง เสื้อผ้า จิปาถะ ตลาดนัดแบบนี้ถือว่าเป็นตัวบ่งชี้ถึงสภาพเศรษฐกิจคนหาเช้ากินค่ำ คนรายได้น้อย รายได้ปานกลาง ได้พอสมควร หากใครยังไม่เคยไปลองเดินตลาดนัดแบบนี้ขอให้ลองแล้วคุณจะรู้ว่าของถูกมีจริง และ ตลาดเงียบเป็นอย่างไร ย้อนหลังไปสัก 2-3 ที่แล้วหากเอ่ยถึงย่าน ราม-2 หลายๆคนคงรู้กันดีว่าเป็นที่ตั้ง มหาวิทยาลัยรามคำแหง 2 ที่นี่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา เพราะมีทั้งนักศึกษา คนทำงาน มีคอนโดราคาถูกมากกว่า 20 ตึก มีอพาร์ทเม้นท์เกินกว่า 30 ตึก นี่ยังไม่รวมตึกแถวร้านค้า หมู่บ้านทั้งเก่าและใหม่ในย่านนี้
พูดแค่นี้คงนึกภาพกันได้ใช่ไหมว่ามันคือ เมืองย่อมๆ เมืองหนึ่งเลย ผู้คนมากมาย มีรถโดยสารประจำทาง มีตลาดสด มีตลาดกลางคืน และ ที่พลาดไม่ได้ ตลาดนัด ที่นี่ 2-3 ปีที่แล้วขึ้นชื่อมาก ตลาดนัดราม 2 เป็นตลาดใหญ่ ศุกร์-เสาร์ จะแน่นไปด้วยผู้คนทั้งในย่านนั้น และ ละแวกใกล้เคียง มาเดินซื้อสินค้า มาทานอาหาร เพราะที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องราคาถูก วันตลาดนัดจะปิดถนนซอยย่อย 2-3 ซอยให้เป็นพื้นที่ขายสินค้า พ่อค้าแม่ค้ามากมาย ทั้งสินค้ามือ 1 มือ 2 ที่นี่มีทุกอย่างจริงๆ บางเดือนมีการแสดงดนตรี บางเดือนมีลานเบียร์ บางเดือนตอนกลางวันมีงานแสดงสินค้าภาคต่างๆ มีงานแฟร์ ถือเป็นแหล่งตอบสนองความสะดวกย่านชานเมืองจริงๆ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ระยะเวลาแค่ 2-3 ปีตลาดนัดราม 2 เปลี่ยนไป จากเมื่อก่อนที่เคยครึกครื้นวันนัดต้องปิดถนนให้ตั้งร้านค้า 4-5 ทุ่มผู้คนเดินขวักไขว่ ของกิน ของใช้ คนเลือกซื้อกันแน่นขนัด แต่ล่าสุดที่ผู้เขียนได้ไปเดินมา คือ ความเงียบ แค่สองทุ่ม คนก็แทบไม่มีเดินแล้ว ร้านค้าหายไปเยอะมาก จากที่ต้องปิดถนน 2-3 ซอยตอนนี้เหลือซอยเดียว ร้านค้ามือสองขายเสื้อผ้ากันตัวละ 20 บาทนั่งตบยุงกันเป็นแถว ร้านค้าด้านในเหลือไม่มาก (ยกเว้นร้านที่เช่าที่ถาวรในล๊อคมีหลังคาอันนั้นยังมีอยู่เพราะขายได้ทั้งวันและทุกวัน) ลานกว้างๆที่เคยมีร้านค้ามาแย่งพื้นที่กันขาย เหลือให้เห็นแค่ 2 ล๊อค มันเกิดอะไรขึ้นด้วยความสงสัยเลยลองถามร้านค้าแถวๆนั้นดู ได้รับคำตอบว่า มันเงียบมาสักพักแล้ว ก็เกือบปีที่ตลาดไม่มีคนเยอะเหมือนเมื่อก่อน คนเดินแต่ไม่ซื้อ ทั้งๆที่ผู้คนย่านนี้ก็ยังมีพักอาศัยกันหนาแน่น ร้านค้าที่ผู้เขียนไปถามเขาเปิดขายทั้งวัน ขายเสื้อผ้า ขายรองเท้า เขาบอกยอดลดลงไปมาก แต่ก็ต้องเปิดขายอยู่
จากที่คุยกันหลายๆคนที่ร่วมวงสนทนากันในร้านนั้นบอกว่า อาจเป็นเพราะผู้คนไปเดินที่ตลาดนัดอื่นๆ อย่างเช่น ตลาดนัดรถไฟศรีนครินทร์ ด้วยความสงสัยก็เลยต้องไปดูตลาดที่ว่าลองไปดูว่าจะเหมือนที่นี่ไหม เมื่อไปถึงสิ่งที่พบคือ คนหนาแน่นมาก ร้านค้าเยอะกว่า ราคาสินค้าแพงกว่า เปิดขายเย็นๆ ถึงดึกดื่น แต่จากการเดินสำรวจและนั่งดูผู้คนพบว่า คนเดินเล่นชิวๆ มากกว่าซื้อของ คนที่ซื้อของคือคนที่ตั้งใจมาซื้อจริงๆ มาเดินหาจริงๆ นอกนั้นมาเดินดูของ ดูคน หรือนั่งกินเหล้า เพราะที่นี่มีร้านเหล้าหลายร้าน แค่นี้อาจบอกไม่ได้ว่า เศรษฐกิจคนหาเช้ากินค่ำมันย่ำแย่แค่ไหน ลองไปดูอีกตลาด
ที่นี่เป็นตลาดนัดชาวบ้าน ขายอาหารสด ขายอาหารแห้ง ผัก ผลไม้ ตลาดนัดบ้านๆ ตั้งอยู่ในแหล่งที่คนเยอะมีอพาร์ทเม้นท์ใหญ่ๆ หลายตึก มีชุมชน มีหมู่บ้าน ขายกันช่วงบ่ายถึงค่ำ ตลาดนัดแห่งนี้เปิดขายมานานกว่า 5 ปีแล้ว เปิดทุกวันคนเยอะทุกวัน แต่ล่าสุดที่ไปมาคือ คนน้อยแม่ค้าพ่อค้าบ่นว่าเดี๋ยวนี้ขายไม่ดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ราคาสินค้าก็เท่าเดิม ปริมาณเท่าเดิม ยอมลดกำไร แต่ก็ยังขายไม่ดี ร้านที่ผู้เขียนไปสอบถามคือร้านขายอาหารสำเร็จรูป ร้านนี้เป็นร้านที่มีลูกค้าเยอะอาหารรสชาติดีราคาไม่แพงจากที่เคยเข้าคิวซื้อ แม่ค้าบอกว่าเดี๋ยวนี้ไม่ต้องต่อคิวแล้ว คนเดินตลาดลดลงจริงๆ อาหารสำเร็จรูปขายได้น้อย ของสดพวกเนื้อสัตว์ ผัก ก็ยังขายได้แต่ไม่ได้ขายดีมากนัก คนไม่ซื้อเป็นกิโล ซื้อกันครึ่งโล หรือ 30 -40 บาท ผักถ้าไม่ใช่พวก 3 กำ10 บาทก็ขายได้น้อย
เห็นไหมว่าตอนนี้คนที่รายได้น้อยเขารู้สภาวะตัวเองรู้ว่าเศรษฐกิจตัวเองและครอบครัวไม่ดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว การจับจ่ายใช้สอยต้องลดลง ตลาดนัดที่ว่าของถูกเป็นแหล่งช้อปปิ้งคนรากหญ้า ยังโดนผลกระทบ ไม่เชื่อคุณลองไปเดินตลาดบ้านๆดูสักครั้ง สังเกตดูแล้วคุณจะรู้ว่า คนจนคนรากหญ้าเขาเตรียมรับมือกับสภาพการเงินในกระเป๋าตัวเองกันแค่ไหน แต่สำหรับคนเงินหนาไม่รู้ว่าวันนี้เตรียมตัวหรือยัง เพราะห้างยังคงหนาแน่นด้วยมนุษย์รูดบัตร ร้านอาหารตามห้างยังต้องต่อคิวกันกิน ระวังกันไว้บ้างสัญญาณเตือนเริ่มมีมาแล้วนะแตกดังโผลเมื่อไหร่คนจนไม่ตายคนรวยจะล้มละลายกันเอานะ
