คนเราเมื่อถึงเวลาเติบโตเป็นผู้ใหญ่เรียนจบ หางานทำได้และมีรายได้เป็นของตัวเองแล้ว ก็เรียกได้เต็มปากว่าสามารถพึ่งพาตัวเองได้ ไม่ต้องรบกวนเงินทองของพ่อแม่อีกต่อไป คนส่วนใหญ่โดยเฉพาะคนไทยที่เน้นเรื่องของความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาเป็นที่ตั้งอยู่แล้ว เมื่อทำงานหาเงินได้ก็มักจะแบ่งเงินส่วนหนึ่งของรายได้ให้กับพ่อแม่เพื่อตอบแทนในฐานะที่เป็นผู้มีพระคุณที่ส่งเสียเลี้ยงดูเรามา
ขอเรียกว่าเป็นวัฒนธรรมในครอบครัวก็แล้วกันสำหรับเรื่องของการให้เงินพ่อแม่ เพราะไม่ได้เป็นข้อกำหนดกฎเกณฑ์ว่าทุกคนที่ทำงานมีรายได้จะต้องให้เงินพ่อแม่ หรือเงินที่ให้ควรจะเป็นเท่าไหร่ การดูแลพ่อแม่ด้านการเงินเป็นอีกหนึ่งพฤติกรรมส่วนบุคคลที่แต่ละคนเลือกที่จะทำเพื่อแสดงความกตัญญูกตเวทีที่แตกต่างกันออกไปได้ บางคนรายได้มากก็ให้มาก บางคนรายได้น้อยก็ให้น้อยหรือบางคนรายได้แทบไม่พอจะใช้ส่วนตัวจึงไม่ได้ให้พ่อแม่ก็มีเหมือนกัน
รูปแบบของการให้เงินพ่อแม่ก็ไม่ได้ตายตัวขึ้นอยู่กับแต่ละคนอีกเช่นกัน บางคนก็กำหนดไว้เลยว่าจะให้พ่อแม่เดือนละเท่าไหร่ บางคนให้มากถึง 50% ของรายได้ เพราะพ่อแม่ไม่ได้ทำงานไม่มีรายได้อีกต่อไป ส่วนบางคนก็ให้ 10% หรือ 20% ของรายได้ บางคนก็กำหนดเป็นตัวเงิน เช่น ให้พ่อแม่เดือนละ 2,000 บาท 5,000 บาท แล้วแต่ และบางคนก็ให้ทุกเดือนเป็นรายเดือนให้เป็นประจำ ส่วนบางคนก็ไม่ได้ให้ทุกเดือน ให้บ้าง ไม่ให้บ้าง
อ่านเพิ่มเติม : ระหว่างเงินเดือนไม่มากกับได้ทีละมาก ๆ แต่ไม่สม่ำเสมอ อันไหนดีกว่า?
พ่อแม่ส่วนใหญ่เมื่อเห็นลูกเติบใหญ่มีการงานที่มั่นคงทำและหารายได้เลี้ยงตัวเองได้ ก็มักจะรู้สึกภาคภูมิใจกับลูก หากพ่อแม่ยังทำงานมีรายได้อยู่หรือพ่อแม่บางคนมีเงินบำเหน็จบำนาญ ผลตอบแทนที่ได้จากเงินลงทุน พ่อแม่ก็คงไม่ได้อยากได้เงินของลูกสักเท่าไหร่เพราะลูกก็เพิ่งเริ่มทำงานมีรายได้ อยากให้ลูกได้เก็บเงินไว้ใช้เป็นของตัวเอง พ่อแม่บางคนจึงเลือกที่จะปฏิเสธรับเงินเดือนจากลูกเพราะต้องการให้ลูกเก็บเงินไว้ใช้หรือลงทุนเอง ส่วนลูกบางคนแม้ทำงานแต่รายได้ไม่พอใช้ยังต้องกลับไปขอเงินพ่อแม่ใช้ก็มีให้เห็นเช่นกัน
การแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่นั้นสามารถแสดงออกได้หลายวิธี การให้เงินเดือนพ่อแม่ใช้ก็เป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ทั้งหมด เราในฐานะลูกได้อยู่กับพ่อแม่มาทั้งชีวิต เรารู้ดีที่สุดว่าพ่อแม่ต้องการเงินจากเราหรือไม่ บางครั้งแม้พ่อแม่จะปฏิเสธไม่เอาเงินจากเรา แต่หากเรารู้ว่าท่านทั้งสองจำเป็นต้องใช้เงิน เราก็ควรบังคับให้ท่านรับไป มีบางคนเลือกโอนเงินเข้าบัญชีให้กับพ่อแม่ทุกเดือนเพื่อตัดปัญหาว่าพ่อแม่ไม่ยอมรับเงินเราก็มี พ่อแม่บางคนอดทนต่อการรบเร้าของลูกไม่ไหวก็เลือกที่จะรับเงินของลูกไว้ แต่ถ้าไม่ได้ใช้ก็เก็บในบัญชีธนาคารฝากไว้ให้กับลูกเองก็มี
- สำหรับคนที่ไม่ได้ให้เงินเดือนพ่อแม่ทุกเดือน แต่เลือกดูแลพ่อแม่ด้วยวิธีอื่นก็มีให้เห็นเช่นกัน เช่น บางคนเลือกที่จะพาพ่อแม่ไปท่องเที่ยวต่างประเทศทุกปี บางคนเลือกพาพ่อแม่ไปทานอาหารอร่อยทุกสัปดาห์ บางคนเป็นคนซื้อข้าวปลาอาหารและข้าวของเครื่องใช้ให้กับพ่อแม่ เป็นต้น
- ส่วนบางครอบครัวที่พ่อแม่ทำธุรกิจไม่ได้ลำบากขัดสนเรื่องเงินทองจริง ๆ อันนี้ก็แล้วแต่ต้องดูกันไปแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน หากเป็นแบบนั้นเราก็สามารถเลือกแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ด้วยวิธีอื่นได้ เช่น ดูแลท่านพาไปหาหมอยามท่านเจ็บป่วย พาท่านไปทานอาหารอร่อย ใช้เวลาอยู่บ้านกับท่านบ้าง ช่วยงานท่านเมื่อมีโอกาส เป็นต้น
- ลูกบางคนบอกว่าเงินเดือนที่จะให้พ่อแม่นั้นต้องดูนิสัยการใช้จ่ายเงินของพ่อแม่ด้วย เพราะพ่อแม่แต่ละคนก็มีนิสัยในการใช้จ่ายเงินที่แตกต่างกันไป บางคนก็ไม่ได้ประหยัด หากเป็นเช่นนั้นเราอาจเลือกที่จะซื้อของเข้าบ้านทั้งของกินของใช้ให้พ่อแม่จะดีกว่าให้เป็นเงิน หรือเลือกให้เป็นเงินติดตัวท่านเพื่อใช้จ่ายบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เป็นวิธีที่ดีเช่นกัน
หากเราตั้งใจที่จะให้เงินเดือนพ่อแม่เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการตอบแทนบุญคุณของท่านทั้งสองจริง ๆ แล้วนั้น วิธีที่จะทำให้วางแผนการเงินโดยไม่ให้กระทบกับเงินที่เราจะให้พ่อแม่ได้ดีที่สุดก็คือ ทำเหมือนกับการเก็บเงิน เมื่อเงินเดือนออกทุกเดือนให้เรากันเงินส่วนที่จะให้พ่อแม่ออกมาทันทีเพื่อนำไปให้ท่านหรือโอนเข้าบัญชีท่าน เงินส่วนที่เหลือเราค่อยมาวางแผนใช้จ่าย เก็บออมหรือลงทุนของเราเองอีกที หากไม่ทำแบบนี้ความตั้งใจที่จะให้เงินกับพ่อแม่นั้น บางครั้งอาจทำไม่สำเร็จก็ได้
สิ่งใดๆก็ตามที่เรามีความตั้งใจดีที่จะทำให้กับพ่อแม่ พ่อแม่ของเราย่อมต้องรู้สึกได้ ความภูมิใจที่เกิดจากความใส่ใจของเราที่มีต่อท่านนั้นมีคุณค่ามากมายมหาศาลกว่าจำนวนเงินหรือทรัพย์สินที่เรามอบให้กับท่านเสียอีก ดังนั้นไม่ว่าเราจะให้เงินเดือนท่านเป็นรายเดือนหรือไม่ก็ตาม จำนวนเงินเดือนที่ให้ท่านจะมากหรือน้อย เงินทองที่ให้จะเป็นประจำสม่ำเสมอหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ท่านต้องการก็คือ เวลาและความใส่ใจที่ลูกแต่ละคนมีต่อท่านที่มีค่ามากกว่าอะไรทั้งปวง
