หลิว ชื่อดูจีนๆ บางคนก็ว่าเป็นชื่อผู้หญิง อีกคนก็ว่าน่าจะเป็นผู้ชาย จริงๆชื่อหลิวดูเป็นกลางๆ ค่อนไปทางผู้หญิง แต่ในตัวละครของเรา เขาเป็นผู้ชาย เฮียหลิวชายวัยกลางคน เส้นผมสีออกเทาและขาวได้เข้าปกคลุมประมาณ 2 ใน 3 บนหัวของเขาแล้ว เขาไม่ค่อยพอใจชีวิตของเขาเท่าใดนัก ลุ่มๆดอนๆ ออกไปทางล้มเหลวมากกว่าประสบความสำเร็จ จะว่าไปเขาก็ร่ำเรียนสูงนะ จบจากสถาบันการศึกษาชื่อดัง เขาคาดหวังกับตัวเองว่า ชีวิตของเขาน่าจะไปได้ไกลกว่านี้ แต่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นตัวถ่วงหรือฉุดรั้งเขาไว้
มาดูชีวิตวัยเด็กของเขาดีกว่า เขาเกิดในครอบครัวคนจีน แม่พ่อขายก๋วยเตี๋ยวในห้องแถวเล็กๆ ซึ่งก็ไม่ได้ยากจนนะ เป็นลูกคนเล็กเลยถูกตามใจตั้งแต่เด็ก เรียนหนังสือเก่ง สอบได้ที่ 1 เป็นประจำ เล่นกีฬาก็เก่ง เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน เคยได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมของจังหวัด ชีวิตวัยเด็กของเขาน่าจะพีคสุดขีดเมื่อเขาสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้สำเร็จ ด้วยความที่เขาเรียนเก่งและไม่ออกนอกลู่นอกทาง พ่อแม่ก็ไม่ได้บังคับว่าต้องเรียนอะไร สุดท้ายเขาเลือกเรียนในสายศิลปะ ซึ่งต้องใช้แรงบันดาล และมีความเป็นตัวตนสูง ชอบความอิสระเป็นอย่างมาก ประมาณว่าเป็นคนประเภท ต้องมีอารมณ์ศิลป์ซะก่อนถึงจะทำงานได้
พอเรียนจบเขาเคยได้งานเป็นนักออกแบบอยู่แค่เดือนเดียว ก็ถูกเชิญออก เพราะทำงานเชิงพานิชย์ศิลป์ไม่เป็น จากนั้นก็พยายามที่จะทำอะไรเป็นของตัวเอง ฝันๆว่าอยากเปิดบริษัทรับงานออกแบบ บางทีก็ฝันๆว่าอยากเป็นฟรีแลนท์รับงานอิสระ พอเริ่มต้นได้สักพักก็เลิก มีโปรเจ็คอะไรใหม่ๆ ทำได้แป๊ปเดียวไม่ได้รับการตอบสนองจากลูกค้าและผู้คนเขาก็เลิก เขาเริ่มๆเลิกๆอยู่ราว 10 กว่าปี จนอายุ 40 ยังตั้งตัวไม่ได้ ไม่มีงานที่มั่นคง ไม่มีเมีย ไม่มีลูก เกาะพ่อแม่อยู่อย่างนั้น แต่ก็ยังฝันที่จะทำอะไรอิสระ พยายามคิดสร้างสรรค์ให้เกิดผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ แต่ไปไม่รอดสักอย่าง จนสุดท้าย เหตุการณ์บังคับให้เขาต้องมารับช่วงร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆต่อจากพ่อแม่ เนื่องจากท่านแก่มากแล้ว ขณะทีลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่นั้นก็ไม่วายที่จะคิดวอกแวกไปว่าจะทำนั่นนี่ที่เป็นงานสร้างสรรค์ อยากทำผลิตภัณฑ์ไอเดียแปลกๆออกมาขาย เพราะลึกๆเขาเชื่อว่าเป็นคนลวกก๋วยเตี๋ยวมันไม่เท่ห์ อวดใครไม่ได้
เมื่อเฮียหลิวอายุได้ 40 ปี เห็นทีจะเป็นโสดต่อไปไม่ได้แล้ว เขาตัดสินใจแต่งงาน และมีลูก 2 คน ตอนนี้เขาไม่ดิ้นรนอะไรอีกแล้ว ขายก๋วยเตี๋ยวก็ขายก๋วยเตี๋ยว เขาปลงกับชีวิต เขาคิดว่าเพราะดวงเขาไม่ดี จึงเป็นได้แค่คนขายก๋วยเตี๋ยว เขาเชื่อว่าด้วยศักยภาพคนเรียนเก่งอย่างเขา ไม่น่าต้องมาต๊อกต๋อยขายก๋วยเตี๋ยวในห้องแถวเก่าๆเลย เขาน่าจะไปได้ไกลกว่านี้ เขาเชื่อแบบนั้นจริงๆ แต่สุดท้ายชีวิตของเขาก็ไม่ได้ไปไหนจริงๆ ตอนนี้เขาตัดสินใจยึดอาชีพขายก๋วยเตี๋ยวไปจนวันตาย
ชีวิตโดยย่อของเฮียหลิวจบลงตรงนี้ สิ่งที่เขาคิดได้ ว่าทำไมชีวิตของเขาจึงอยู่แค่นี้ จริงๆมีหลายปัจจัย แต่ที่สำคัญอันดับสองรองจากเรื่องดวงแล้ว เขาคิดว่า เป็นเพราะเวลาจะตัดสินใจหรือเลือกทำอะไร เขามักจะเลือกจากความถูกใจมากกว่าความถูกต้อง แน่นอนว่าเลือกความถูกใจมันอาจจะใช่ แต่มันไม่ได้ตังส์ไง เขาพูดอย่างปลงๆว่า ถ้าตอนนั้นไม่เรียนศิลปะ เขาคงมีชีวิตอยู่ในกฎ ในระเบียบ และคิดอะไรเหมือนๆชาวบ้านมากขึ้น แต่ด้วยความที่เขาชอบคิดแปลกแหวกแนว และไปได้ไม่สุด จึงไม่ดัง ตังส์เลยไม่มี
ชีวิตของคนคนหนึ่งจะล้มเหลวหรือประสบความสำเร็จอยู่ที่หลายปัจจัยหลายเงื่อนไข จะโทษสาขาที่เรียนหรืออาชีพที่เลือกไม่ได้ เพราะคนเรียนศิลปะที่ชีวิตประสบความสำเร็จมีมากมาย คนขายก๋วยเตี๋ยวที่ร่ำรวยอยู่ดีมีสุขก็มีมากมาย หรือแม้แต่คนที่หมอดูทักว่า ดวงไม่ดี ก็เห็นเป็นเศรษฐีกันหลายคน การที่เฮียหลิวสรุปว่าชีวิตของตัวเองล้มเหลวเพราะ เลือกความถูกใจ ไม่เลือกความถูกต้อง ก็มีส่วนจริง แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ของให้เฮียหลิวสู้ๆ