วุ่นกันเลยทีเดียวสำหรับโบนัสปลายปีที่หลายๆโรงงานไม่มีให้พนักงานในปีนี้กับข่าวที่ พนักงานโรงงานอุตสาหกรรมหลายแห่ง ในนิคมอุตสาหกรรม 304 อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี ได้มีการชุมนุมรอบ 2 ก่อนสิ้นปีนี้ หลังจากผู้บริหารไม่สามารถจ่ายเงินโบนัสให้ตามจำนวนที่เรียกร้องได้ โดยมีจำนวนผู้ชุมนุมรวมประมาณ 100 คน ช่วงกลางดึก และคาดการณ์ว่าจะมีจำนวนเพิ่มขึ้นตอนเข้ากะและออกกะช่วงมารวมกันต่อไป
ข่าวจาก http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=1449196033
ซึ่งเรื่องของการเรียกร้อง ขอโบนัส จากเหล่าหนุ่มสาวโรงงานไม่ใช่ว่าไม่เคยมีและเป็นปัญหากันมาตลอดซึ่งบางช่วงเงียบๆไปบ้างเพราะทางผู้บริหารสามารถปันผลจ่ายโบนัสให้พนักงานได้ แต่สำหรับปีนี้หลายโรงงานประสบปัญหาคล้ายกันคือยอดสั่งซื้อส่วนใหญ่ลดลง กำไรจากผลประกอบการลดลงเมื่อเป็นเช่นนี้ทำให้ทางโรงงานส่วนใหญ่เลือกที่จะตัดสวัสดิการของพนักงานระดับล่างแทน และพนักงานระดับอื่นๆอาจจะโดนลดโบนัสลงไป
ซึ่งส่วนใหญ่ระบบบริหารในบ้านเรามักจะเป็นแบบนี้ คือคนทำงานระดับล่างมักจะไม่ได้โบนัสหรือได้น้อย ต่างจากระดับสูงที่สวัสดิการเหล่านี้ยังครบถ้วนแม้ว่าโรงงานหรือบริษัทจะประสบปัญหาก็ตาม ซึ่งเรื่องนี้เราคงไม่สามารถบอกได้เต็มปากว่าเป็นการบริหารที่ผิดหรือถูกเพราะมันขึ้นอยู่กับนโยบายของแต่ละแห่ง ซึ่งความเสมอภาคเท่าเทียมกันยังไม่มี แต่เหตุการณ์นี้บ่งบอกได้ว่าเศรษฐกิจในบ้านเรายังไม่กระเตื้องเท่าไหร่ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา คนทำงานระดับล่างๆมักจะถูกลดค่าแรงเช่น การลดโอที หรือมีการปลดพนักงานออกจำนวนมาก บางแห่งยังคงให้ทำงานแต่งดจ่ายโบนัสซึ่งหลายแห่งเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วเพราะ
ปัญหาเรื่องยอดขายลดลงจากสภาพกลไกการตลาดและปัญหาการเมืองซึ่งยืดเยื้อมาเรื่อยๆทำให้แม้ว่าตอนนี้จะมีรัฐบาลบริหารชั่วคราวเพื่อรอการเลือกตั้งแต่ความไม่มั่นใจของคู่ค้าซึ่งส่วนใหญ่เป็นต่างชาติลดความน่าเชื่อถือของไทยลงทำให้กลายเป็นปัญหาลูกโซ่มายังโรงงานเหล่านี้ เพราะบางแห่งผลิตสินค้าส่งออกนอก หรือผลิตชิ้นส่วนต่างๆที่ต้องป้อนให้โรงงานอื่นๆที่ต่างก็ได้ผลกระทบเหมือนกัน และหลายโรงงานยังประสบปัญหาขาดทุนต่อเนื่องตั้งแต่น้ำท่วมใหญ่ต้องมีการซ่อมแซมต่างๆทำให้ล่วงเลยมาจนบัดนี้ยังคืนทุนส่วนนี้กลับมาไม่ได้ ทำให้งบดุลการเงินมีปัญหา
ผลกระทบต่างๆจึงกลายเป็นอย่างที่เห็นคือพนักงานระดับล่างไม่ได้โบนัสและกลายเป็นเรื่องบานปลายก่อเหตุประท้วง ขอโบนัส จากคนงานหลายๆโรงงานเพราะต่างไม่ได้โบนัสเหมือนกัน แม้ว่าโรงงานเหล่านี้จะมีสหภาพแรงงานคอยดูแลประสานงานแต่คงช่วยอะไรไม่ได้มากนักเพราะทั้งหมดขึ้นอยู่กับดุลพินิจของฝ่ายบริหารทุกโรงงานที่ต้องออกมาชี้แจงและทำความเข้าใจกับพนักงานในส่วนนี้ ซึ่งในแง่ของคนทำงานทุกคนต้องการโบนัสเพื่อเป็นกำลังใจในการทำงานเพราะคิดว่าเหนื่อยกันมาทั้งปีแล้วทำงานตั้งใจมาโดยตลอดสวัสดิการเล็กๆน้อยก็น่าจะมีให้บ้าง หลายคนหวังถึงโบนัสที่อย่างน้อยก็ 1 เดือนแต่เมื่อมีแนวโน้มที่ไม่ได้ก็จึงเป็นอย่างที่เห็น และหากคิดในมุมของผู้บริหารอย่างแรกคือเงินหมุนเวียนของกิจการมันมีไม่เพียงพอกับการจ่ายสวัสดิการส่วนนี้เพราะพนักงานนั้นมีนับพันในบางแห่งแต่ผลประกอบการไม่เพียงพอทางแก้คือต้องตัดรายจ่ายส่วนเกินออกผลจึงมาตกกับพนักงานระดับล่าง
อ่านเพิ่มเติม >>ใครๆก็อยากได้ เงินโบนัส ก้อนโต <<
อ่านข่าวนี้แล้วนึกถึงข่าวต่างประเทศข่าวหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้วคือมีช่วงหนึ่งที่ประเทศเยอรมันประสบปัญหาคล้ายๆแบบนี้แต่ทางแก้ของเขานั้นคือ หลายๆโรงงานและหลายบริษัทฝ่ายบริหารเลือกที่จะลดเงินเดือนและโบนัสของตัวเองลงเพื่อนำมาจ่ายให้กับพนักงานระดับล่างเพื่อให้ทั้งโรงงานอยู่รอดไปด้วยกันจนกว่าสภาพเศรษฐกิจจะกลับมาเหมือนเดิม บางแห่งที่จำเป็นต้องปลดพนักงานออกก็หาที่อื่นรองรับให้และมีการประกันจ้างงานว่าสามารถทำได้โดยมีค่าจ้างขั้นต่ำให้ในระยะเวลากี่ปีและจะไม่โดนปลดออกอีก
นี่คือความแตกต่างอย่างหนึ่งที่หลายคนไม่เคยรู้ว่าประเทศที่มีเศรษฐกิจดีระดับต้นๆของโลกนั้นช่วงหนึ่งที่เขาประสบปัญหา เขาเลือกที่จะรักษาคนจำนวนมากไว้ มากกว่าที่จะรักษาคนจำนวนน้อยๆแบบที่ผู้บริหารบ้านเรามักทำกันเพราะคนรวยล้มก็ล้มบนฟูก แต่คนจนล้มแล้วลงเหว ก็ได้แต่หวังว่าพนักงานเหล่านี้คงจะไม่ก่อเหตุกันให้บานปลายจนกลายเป็นการโดนไล่ออกและหวังให้ได้โบนัสกันบ้างเพื่อเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป
