เชื่อว่าหลายคนคิดแบบนี้ ชีวิตนี้ต้องหาเงินให้ได้มากๆ เพื่อที่ตัวเองครอบครัวลูกหลานจะได้อยู่กันอย่างสบายๆมีเงินมีทองเป็นต้นทุนชีวิตและมีความสุข เพราะเชื่อว่าความสุขซื้อได้ด้วยเงิน นี่คือค่านิยมของคนยุคปัจจุบันที่มองว่าคน มีเงินมากแล้วมีความสุข ท่ามกลางความวุ่นวายของสังคมที่หลายๆคนแก่งแย่งชิงดีกันทั้งการหางานหาเงิน
ครอบครัวเล็กๆ ที่มีพ่อแม่ลูกไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไรมากมาย อยู่บ้านหลังเล็กๆ เช้าออกไปเรียนออกไปทำงานพร้อมกัน ตกเย็นกลับบ้านกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา นั่งดูละคร พูดคุยกันในบ้านหลังเล็กๆ ทำไมไม่มีใครมองว่าเขามีความสุข แม้จะไม่ร่ำรวยไม่ได้มีรถยนต์เหมือนใครๆ อยู่บ้านหลังเล็กๆ เก่าๆ หลายๆคนดูถูกว่าจน แต่เชื่อไหมว่าเขามีความสุขเพราะเขารู้จักคำว่าพอเพียง สุขในแบบของเขา ไม่รวยแต่ไม่มีหนี้ เขาให้คำนิยามไว้แบบนี้ ค่อยๆสร้างค่อยๆทำ ปรับปรุงบ้านไปที่ละนิดละหน่อย ลูกๆ ก็ตั้งใจเรียนไม่ฟุ่มเฟือย ไม่อยากมีอยากได้นอกเหนือจากที่จำเป็น แต่หลายคนก็มองว่าเพราะเขาจน นี่คือเรื่องจริงที่เราสามารถพบเห็นได้ในชีวิตประจำวัน ท่ามกลางความวุ่นวายของเมืองหลวงแต่ก็ยังมีมุมที่หลายๆคนมองไม่เห็นหรือไม่คิดจะมอง
มันไม่ใช่นิยาย มันคือเรื่องจริง ในขณะที่หลายคนแสวงหาแต่ความสุขที่ซื้อได้ด้วยเงิน หลายๆครอบครัวไม่เคยได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเพราะสมาชิบางคนติดงานแม้จะดึกดื่น บางคนต้องออกงานสังคม บางคนต้องไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเพื่อสร้างสังคมการทำงาน หลายคนต้องคอยเทคแคร์เจ้านายและลูกค้า ทำให้ครอบครัวคนกรุงที่ทำงานกันทั้งพ่อทั้งแม่ แทบไม่มีเวลาดูแลลูก และกลายเป็นความเคยชินที่คิดว่าต้องทำงานเพื่อให้ได้มีเงินเยอะๆ เพื่อที่จะได้มีความสุข มีอนาคตที่ดี มีเงินไว้ซื้อทุกอย่างที่อย่างได้ จนลืมไปว่าบางอย่างเงินซื้อไม่ได้ เวลาที่จะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันในครอบครัวเงินซื้อไม่ได้ ความสนุกที่ได้พูดคุยหยอกล้อกันระหว่างครอบครัวเงินซื้อไมได้ ความอบอุ่นเงินซื้อไม่ได้ แต่เพราะสภาพสังคมทำให้หลายคนเปลี่ยนไปต้องดิ้นรนทำงานหาเงินเพื่อชีวิตที่ดีมีทุกอย่างเหมือนที่คนอื่นเขามี สร้างทุกอย่างไว้เพื่อครอบครัวจนลืมไปว่าครอบครัวรอกลับบ้าน
บางครอบครัวการมีเงินมากๆก็ใช่ว่าจะมีความสุข มีเงินมากๆ ก็แบ่งกันไม่ลงตัวฆ่ากันตาย โกงกันระหว่างพี่น้อง ฟ้องร้องแย่งมรดกพ่อแม่มีเยอะแยะ ทั้งๆที่พ่อแม่นั้นสร้างมาเพียงเพราะอยากให้ลูกๆสบายมีต้นทุนชีวิตแต่กลับทำลายด้วยกิเลสและความอยากที่จะครอบครองไว้คนเดียว บางครอบครัวเห็นพ่อแม่แก่เหมือนเป็นภาระ ทั้งๆที่ยามมีแรงพ่อแม่ทำงานหาเงินเลี้ยงดูมาแท้ๆ แต่เพราะทุกคนต้องดิ้นรน เพื่อชีวิตที่ดี เพื่อปากท้องจนหลงลืมไปว่า
ความสุขที่แท้จริงนั้นมันหาได้ไม่ยากมันอยู่ที่ใจ มันอยู่ใกล้ๆตัวแต่มองไม่เห็นกันต่างแสวงหาความสุขจอมปลอม ความสุขที่ต้องจ่ายเงิน ความสุขที่มีมูลค่า และสุดท้ายมันก็ไร้ประโยชน์ บทความนี้อาจจะไม่มีประโยชน์ในเรื่องของเงินทอง แต่หวังว่ามันจะทำให้หลายๆคนคิดได้ว่าสิ่งที่คุณมีสิ่งที่คุณทำมันทำให้คุณมีความสุขจริงๆแค่ไหน คุณต้องดิ้นรนมากมายแค่ไหนถึงจะพบกับความสุข
ลองหันมามองคนที่เขามีไม่เท่าคุณบ้าง ทำไมเขาลำบากแต่มีรอยยิ้ม ทำไมเขาเหนื่อยแต่เขามีความสุข แล้วทำไมคุณที่มีมากกว่าถึงไม่มีรอยยิ้ม คุณที่มีมากกว่าถึงรู้สึกว่าความสุขอยู่ที่ไหน
ลองทบทวนกันดูแล้วกลับมาหาความสุขที่แท้จริงที่ซื้อไม่ได้ด้วยเงิน แล้วคุณจะรู้ว่าสิ่งที่คุณแสวงหานั้นมันอยู่แค่เอื้อม การหาเงินไม่ผิด แต่ผิดที่คิดว่าเงินคือความสุข มีเงินมากแล้วมีความสุข คนเราตีค่ามันจนเลิศเลอทั้งๆที่มันก็แค่การอุปโลกน์กระดาษให้มีมูลค่าเท่านั้น ใช้ชีวิตให้เป็น แบ่งเวลาให้ถูก หาแต่แค่พอดีและหาอย่างถูกวิธีรับรองว่าชีวิตคุณจะมีความสุขที่ยั่งยืนตลอดไป
