มนุษย์เงินเดือนอย่าง พนักงานออฟฟิศ หลายคนอาจมองว่าเป็นลูกน้อง แต่ในความคิดของฉันแล้วพนักงานออฟฟิศเล็ก ๆ นี่แหละที่ชอบแม้ว่างานอาจจะไม่ได้มีหน้าที่ใหญ่โตอะไรมากไปกว่านี้ ไม่มีคนรู้จักนับหน้าถือตาหรือรวยล้นฟ้า แต่มันอยู่ที่ความชอบของแต่ละคนกัน และก็เชื่อว่าหลายคนเคยวาดฝันไว้ว่าสักวันจะต้องทำงานในออฟฟิศให้ได้
เด็กหญิงบ้านนอกคนหนึ่งแต่ตัวตามยถากรรม แบบบ้าน ๆ มือเปื้อน หน้าตามอมแมม แม่ของเขาปลูกฝันเป็นประจำว่าให้ตั้งใจเรียนหนังสือสูง ๆ จะได้ทำงานในห้องแอร์ ในออฟฟิศอย่างเขา จะได้มีเงินเดือนกิน ซึ่งคำ ๆ นี้ เชื่อว่าเด็กบ้านนอกหลายคนเคยถูกอบร่มสั่งสอนมาแบบนี้กันแทบทุกคน โดยมีจุดหมายว่าขอให้ได้ทำงานในห้องแอร์ก็เป็นพอและมีเงินเดือนใช้ทุกเดือน ๆ นั้น ก็เป็นสิ่งหนึ่งเมื่อครั้งนั้นในวัยเด็กที่เคยปรุงแต่งมันเอาไว้และ ณ ตอนนี้ก็ได้ในสิ่งที่คิดถึงแม้ในช่วงวัยตามการเวลาแต่ละสิ่งภายนอกจะเข้ามาแปรปรวนกันความคิดนั้นอยู่มาก โดยอาจดูว่าเป็นลูกจ้างเขา ซึ่งตรงนั้นไม่คิด ถ้าเป็นคนพอประมาณไม่มักใหญ่ใฝ่สูงจนเกินตัวมากไปกว่านี้ ความสุขเล็ก ๆ ของการเป็นมนุษย์เงินเดือนถึงแม้ความร่ำรวยจะสู้กับเจ้าของธุรกิจไม่ได้แต่ความสุขที่ได้รับอยู่ คิดว่ามีความสุขกว่าเขาแน่นอน
แต่ว่าในช่วงวัยชีวิตของแต่ละคนต่างก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอช่วงเวลามาถึงเราจะมาหาความสุขไปวัน ๆ ไม่ได้โดยไม่มีจุดหมาย เพราะว่าเมื่อถึงช่วงเวลาของเรา เราก็จำเป็นต้องเก็บให้หมดโดยเฉพาะความก้าวหน้าในชีวิต คุณคิดหรือว่าคุณจะอยู่กับตำแหน่งที่ได้รับในวันเข้าทำงานครั้งแรกและเป็นตำแหน่งสุดท้ายในวันที่คุณหมดวาระ
ชีวิตคนในออฟฟิศมีอะไรใส่ได้ก็ใส่ไป
หัวข้ออาจจะดูเหมือนว่าจะรุนแรงสักหน่อยแต่ว่า เราอยากให้มองถึงความสามารถ เพราะว่าโอกาสมันไม่ได้เข้ามาหาเราได้ทุกเมื่อ เมื่อมีโอกาสเข้ามาคุณไม่ควรปล่อยมันไปควรทำมันให้ดีที่สุด อย่างเช่น การได้รับมอบหมายให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง นั้นอาจดูเหมือนว่าเป็นงานที่สบายชิวมากสำหรับบางคน แต่การที่เราจะทำมันออกมาให้ดีนั้น และเป็นผลงานที่บาดตาหัวหน้าได้ยากพอสมควร และหากเราทำได้งานเล็ก ๆ นั้นได้ จะเป็นตัวตั้งตัวตีเสริมบารมีให้กับตัวเราอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะมีงานอะไรเข้ามา หัวหน้าก็จะนึกถึงเราเป็นคนแรกว่าเราทำมันได้และทำได้ดีกว่าคนอื่น ๆ และเมื่อนาน ๆ ไปคุณคิดหรือว่างานแบบนี้หัวหน้าเขาจะให้คุณจัดการเสมอไป เพราะงานที่ต้องการความรับผิดชอบที่สูงกว่านี้อาจเหมาะสมกับคุณก็ได้ การเลื่อนตำแหน่งมันไม่ได้ยากอย่างที่คุณคิดเพียงแค่คุณทำให้สิ่งเล็ก ๆ ให้ดีขึ้นมาก็พอแล้ว
เป้าหมายในการทำงานปีหน้า
“จงรักงานเดียวงานจะรักคุณเท่ากับคุณรักงาน” คำนี้สามารถใช้ได้กับทุกอาชีพ ซึ่งหากเราจะให้ในแนวทางของพนักงานออฟฟิศแล้วละก็บอกได้เลยว่าเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมาก นั้นเป็นการแสดงศักยภาพองความมั่งคงต่อหน้าที่การงานของคุณเองได้โดยไม่ต้องพึ่งตัวช่วยใด ๆ และที่สำคัญรู้จักพัฒนาถึงแม้เราจะไม่มีบทความในการบริหารแต่ใช่ว่าเราจะไม่มีสิทธิในการออกความคิดเห็น ในการก้าวหน้าของบริษัทไม่ใช่แค่ผู้บริหารอย่างเดียวที่จะสามารถพามันไปได้ ก็คงต้องพึ่งอย่างเรานั้นแหละที่จะพามันไปให้ได้ ไม่อยากที่เราจะแสดงความคิดเห็นต่อบริษัทให้กับผู้บริหาร เราไม่ใช่จัดการแค่เพียงแสดงในสิ่งที่เราคิดเท่านั้น หากความคิดเราดีผลของมันจะกลับมาสู้ตัวเราเองโดยไม่ช้า ดีกว่าเลือกที่จะตั้งหน้าทำงานจำเจอยู่เช่นทุก ๆ ปี อย่างเรามีความฝันในการทำงานในปีข้างหน้าว่าเราจะทำอะไร เราต้องเข้าตีกลุ่มๆนั้นให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปศึกษาหรือตีสนิทด้วยขอความรู้จากเขา ดูอย่างท่าน “อดอล์ฟ ฮิตเลอร์” ผู้ทรงอำนาจ จากพลทหารเข้าเกณฑ์ กลายเป็นผู้นำการทหารได้และมีผู้เกรงกลัวต่ออำนาจมากมาย พนักงานอย่างเราก็เช่นกันตอนนี้เราเป็นแค่พนักงานธรรมดา ๆ แต่ในอนาคตก็ไม่แน่เสมอไป
แรงกระตุ้นในการทำงาน
งานทุกสิ่งย่อมต้องมีสิ่งจูงใจเสมอเพื่อความสำเร็จในการทำงาน เราจงคิดเสมอว่าหากงานที่ได้รับมานั้นยากเกินจะทำได้ แบบนี้เราต้องขอแรงจูงใจกันหน่อยแล้วละ ไม่ว่าจะบอกหัวหน้าว่าหากงานสำเร็จจะได้รางวัลอะไร ซึ่งแรงจูงใจนี้มีบริษัทหลายบริษัทมากที่สร้างแรงกระตุ้นในกับพนักงานต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นโบนัสตอนสิ้นปี หรือเที่ยวต่างประเทศปีละครั้ง ซึ่งข้อนี้ส่วนใหญ่ทางบริษัทเขามักหาแรงกระตุ้นให้พนักงานอยู่บ้างแล้ว
ปีหน้าพ่อแม่เกษียณแล้วพร้อมไหม
คุณพร้อมแค่ไหนที่จะมาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวเสาหลักของครอบครัวขนาดใหญ่ เงินเดือนของคุณก็ไม่ได้เติบโตไปเรื่อย ๆ ไป เราจำเป็นต้องหาเงินทุนสักก้อนเพื่อที่เราจะได้เข้ามาพัฒนาธุรกิจของตนเองบ้าง ดูอย่างดาราทั้งหลาย การเป็นดารานักแสดงค่าตัวก็ได้เยอะอยู่ซื้อรถ ซื้อบ้านให้พ่อแม่มากมายใหญ่ ๆ โต ๆ แต่เขาก็ต้องดิ้นรนที่จะเก็บเงินเพื่อมาประกอบธุรกิจ บ้างก็เปิดร้านอาหาร บ้างก็เปิดร้านขนม แตกต่างกันออกไป เพราะคงไม่มีจ้างเราไปตลอด พนักงานออฟฟิศก็เช่นกัน
