เวลาเป็นสิ่งมีค่า

เวลากับสายน้ำเหมือนกันอยู่หนึ่งอย่างคือต่างก็ไม่เคยหวนคืนหรือหวนกลับ

สายน้ำไหลเอื่อย ลัดเลาะไปตามคันคลอง ร่องผา บางช่วงไหลรุนแรง หนักหน่วง

บางช่วงไหลช้า อ้อยอิ่ง

มันไหลไปตามหน้าที่ของมันจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ

จนถึงปลายน้ำ ออกทะเล สู่มหาสมุทร

แต่มีมนุษย์หัวใส ช่างกล้าคิด

สร้างเขื่อน ทำฝาย อาศัยการไหลของน้ำให้เป็นประโยชน์

เกิดเป็นพลังงานไฟฟ้า เกิดเป็นการกักเก็บแก้แล้ง

น้ำไม่เคยหรือเรียกร้องใดๆ

คนอยากใช้ก็ใช้ไป ฉันเพียงไหลไปตามหน้าที่

เวลาก็เหมือนกัน จากเช้าจรดค่ำ

ตะวันก็คงลง สลับกับดวงจันทร์ มานานแสนนานแล้ว

ยามที่เป็นเวลาสว่างจ้า คนจะนำเวลาไปใช้ทำอะไรบ้าง ก็ช่างคน

ยามที่ตะวันลับ เดือนกลับขึ้นมาแทนที่

บางคนใช้เวลามืดนี้ในการคิดและทำงาน

ทุกคนเกิดมามีเวลาเท่ากันคือ วันละ 24 ชั่วโมง

ทุกคนเกิดมาส่วนใหญ่มีพัฒนาการจากเกิดสู่ตายคล้ายๆกัน

คือจากเด็กทารก สู่วัยเด็ก  วัยรุ่น วัยทำงาน วัยสร้างฐานะ สร้างครอบครัว

เข้าสู่วัยสูงอายุ  วัยชรา จบที่ละสังขาร ล่วงไปตามเวลา

จริงๆเวลามีค่าและสำคัญสำหรับทุกๆวัย

แต่วัยไหนที่ควรจะหวงแหนมันเป็นพิเศษ

แน่นอนว่ามันต้องเป็นวัยทำงาน สร้างฐานะ สร้างครอบครัว

เพราะเป็นช่วงที่กำลังหารายได้ เติมความมั่นคง มั่งคั่ง

คนที่ประสบความสำเร็จ เขาย่อมมองเวลาว่าเป็นของมีค่า

เวลาของทุกคนมีจำกัด ไม่มีมนุษย์คนไหน เป็นอมตะ ไม่มีวันตาย

เขาจึงบริหารจัดการเวลาได้อย่างคุ้มค่า เต็มประโยชน์

บางคนใช้เวลาอันมีค่าของเขาในวันนี้ ที่อาจดูเหมือนเรื่อยเปื่อยไร้สาระ

เฮฮากับเพื่อนฝูง

แต่จริงๆแล้วเขาอาจกำลังสร้างสายสัมพันธ์ทางธุรกิจที่คาดหวังในอนาคตก็ได้

บางคนใช้เวลา เรียน เรียน เรียน  จบแล้วยังหานั่นนี่เรียนต่อ จะเรียนมากไปไหน

แต่จริงๆแล้ว เขาอาจกำลังเรียนรู้ฝึกฝนทักษะ อันจะนำพารายได้มาให้ในอนาคตก็เป็นได้

บางคนใช้เวลาในการเก็บออม ทรัพย์สิน อดอยาก  อดมี เพื่อที่สินทรัพย์นี้จะงอกเงยเป็นทวีคูณ ในวันข้างหน้า เก็บจากเงินก้อนเล็ก กลายเป็นเงินก้อนใหญ่ ที่ต้องรู้และเข้าใจในการเติบโตของเงินทอง ส่งผลให้ได้ ให้มี ในวันข้างหน้าอย่างสบายใจ ไม่เป็นหนี้

คนที่ไม่เห็นค่าของเวลา จะปล่อยเวลาให้ว่างเปล่า เหมือนหายใจทิ้งไปวันๆ

คนที่ไม่เห็นค่าของเวลา ไม่นิยมจัดสรรเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัด อย่างมีประสิทธิภาพ

คนที่ไม่เห็นค่าของเวลา ไม่คิดว่าเวลานั้นเป็นเงิน เป็นทรัพย์

เมื่อตัวเองไม่ตระหนักในคุณค่าของเวลา ก็จะไม่เคารพเวลาของคนอื่น

เพราะเห็นเวลาเป็นสิ่งไร้ค่า  แล้วเขาจะคิดว่าเวลานั้นมีค่ากับเพื่อนฝูง เจ้านาย คนใกล้ตัว ครอบครัว ได้อย่างไร

ทำให้เวลานัดใคร ก็ไปสาย

ทำให้จะลงมือทำอะไรสักอย่างก็ผลัดแล้วผลัดอีก

ทำให้ใช้เวลาตามใจฉัน บางวันก็ทำเลยเวลา บางวันขยันแต่เช้า

เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้

คนที่ประสบความสำเร็จและเห็นค่าของเวลา

แม้จะรู้ว่ายังมีวันพรุ่งนี้เสมอ

แต่เขาก็จะจัดการเวลาดังคนที่จัดการกับสายน้ำ

สายน้ำไหลไปเรื่อยๆและมีอยู่ตลอดเวลาก็จริง

แต่มันสามารถจัดการ เพื่อตักตวงประโยชน์จากธรรมชาติได้อย่างเต็มคุณค่า

วันเวลา ได้มาฟรีๆก็จริง

แต่ก็สามารถบริหารจัดการให้เกิดเป็นทรัพย์เงินทองแบบแฝงได้

คนที่ประสบความสำเร็จ จึงไม่เบียดเบียนเวลาของคนอื่น

คนที่ไม่ประสบความสำเร็จ เอาแต่ได้ใช้งานคนอื่นทำนั่นทำนี่เอาตามความสะดวกของตน โดยไม่สนแผนการจัดการเวลาของคนอื่น

เมื่อรู้ว่าเวลามีค่ากับคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน ก็อย่าพยายามฉกฉวยเบียดเบียนเวลาจากคนอื่นอย่างเห็นแก่ตัว