หุ้นกตัญญู

หลายๆคนเคยได้ยินแต่คำว่า ลูกกตัญญู  ส่วนหุ้นกตัญญูนี่มีด้วยหรือ วันนี้มาฟังเรื่องลูกกับหุ้น ว่ามันเกี่ยวกันอย่างไร   เรื่องมีอยู่ว่า มีคนช่างคิดคนหนึ่ง เขาบอกว่า คนสมัยก่อนเขารู้จักเรื่องลงทุนมานานแล้ว เขาคิดกันมานานแล้วว่า ยามแก่ที่ตัวเองทำงานไม่ไหว แล้วจะเอาอะไรกิน คำตอบคือ เขาต้องลงทุน  ทุนในที่นี้ก็คือลูกๆ เขาต้องลงทุนเลี้ยงลูกให้โต ให้มีความสามารถ และลูกๆก็จะกลับมาเลี้ยงเขายามแก่เฒ่า  การมีลูกจึงเป็นการลงทุนที่สำคัญของคนสมัยก่อน  คนที่ไม่รู้กฎเกณฑ์การลงทุนหรือคนที่เลี้ยงลูกผิดๆ ก็จะพบกับปัญหาชีวิตตามมา เช่น เลี้ยงแล้วลูกไม่กลับมาดูแล หรือเลี้ยงแล้วได้ลูกที่เอาแต่ผลาญเงินพ่อแม่

หลักการลงทุนของคนสมัยก่อนก็คือ การมีลูกหลายๆคน ถือเป็นการกระจายความเสี่ยง  เรื่องเพศของลูกก็มีส่วนสำคัญ สมัยก่อนเขาถือว่าลูกสาวเมื่อแต่งงานแล้วก็เป็นของคนอื่น ถ้ามีลูกชายก็สามารถทำรายได้ในอนาคต เพื่อเลี้ยงพ่อแม่ต่อไป  อีกข้อหนึ่งก็คือ เขาอยากได้ลูกที่ตัวโตและฉลาด เรียนเก่ง เพื่อที่จะสามารถหารายได้มาเลี้ยงพ่อแม่ต่อไป  และที่ขาดไม่ได้คือ การอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดีมีความกตัญญู รักพ่อแม่ รักครอบครัว ซึ่งบางทีก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเราไม่รู้ใจเด็ก ว่าโตขึ้นแล้วจะสำนึกในบุญคุณหรือไม่ บางทีต้องอาศัยดวงเหมือนกัน

ชายช่างคิดคนดังกล่าว คิดต่อว่า ในยุคปัจจุบันโลกได้เปลี่ยนไปแล้ว คนมีภาระมากขึ้น มีสังคมที่วุ่นวาย มีสิ่งล่อตาล่อใจที่อยากได้  ลูกๆจะมีชีวิตเป็นของตนเอง มีความคิดความเชื่อที่ต่างกับคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ ทำให้การลงทุนกับลูกแล้วหวังผลตอบแทนให้มาเลี้ยงตอนแก่เท่านั้น หวังได้น้อยลงทุกที  ชายช่างคิดจึงคิดหาการลงทุนใหม่ ว่าจะมีอะไรที่ลงทุนไปแล้วจะสามารถเลี้ยงดูเราตอนแก่ได้ นั่นก็คือ ลงทุนในหุ้น

การลงทุนในหุ้นนี้หมายถึง ลงทุนจริงๆ ใช้เวลานานมาก นานพอๆกับที่เราเลี้ยงลูกคนหนึ่งจนโต แล้วสามารถเลี้ยงดูเราได้ แน่นอนว่าต้องกินเวลา 20 – 30 ปี และเพื่อกระจายความเสี่ยง ก็ต้องมีลูกหลายคน เพื่อคนโตไม่เลี้ยง คนกลางก็เลี้ยงได้ หรือคนกลางรายได้น้อย คนเล็กก็ยังช่วยจุนเจือได้  เขาจึงคิดว่าถ้าจะลงทุนในหุ้นเหมือนลงทุนในลูก ก็ต้องซื้อหุ้นไว้ 3 – 5 ตัว  การเลี้ยงหุ้นก็เหมือนการเลี้ยงลูก ที่ต้องเริ่มเลี้ยงตั้งแต่เราสร้างครอบครอบ ดังนั้นเราก็ต้องซื้อหุ้นไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อให้หุ้นนั้นมีปริมาณมากพอที่จะผลิตเงินปันผลได้พอเลี้ยงเราตอนแก่ได้  ข้อดีของหุ้นที่เหนือกว่าลูกคือ หุ้นนั้นเราสามารถเลือกเอาแต่หุ้นดีๆได้  แต่เราไม่สามารถเลือกลูกที่ตัวโต ฉลาด ไอคิวดี  การเลือกหุ้นที่ดีก็เท่ากับว่า เราได้หุ้นที่เก่ง นิสัยดี เลี้ยงดูเจ้าของได้  ไม่ใช่เลือกหุ้นเกเรที่คอยผลาญเงินเจ้าของ  การเลี้ยงหุ้นเหมือนเลี้ยงลูกนั้น เราต้องจ่ายเงินเลี้ยงไปเรื่อยๆ เหมือนเราเลี้ยงลูกที่ต้องจ่ายค่าอาหาร จ่ายค่าเทอม ค่าหนังสือ  ค่าทักษะความสามารถพิเศษต่างๆ ที่สำคัญ เราไม่ควรที่จะรีบรับผลตอบแทนจากลูกเร็วเกินไป หรือขายหุ้นเร็วเกินไป เพราะจะเหมือนกับว่า รีบให้ลูกออกจากโรงเรียนโดยที่ยังไม่สำเร็จวิชา ก็จะหาเงินได้น้อย

ที่กล่าวมาเป็นเพียงการคิดเล่นๆของชายช่างคิดคนหนึ่ง  ในเรื่องของจิตใจแล้ว พ่อแม่คงไม่ได้มองว่าลูกๆคือการลงทุนที่ตัวเองจะถอนทุนยามแก่เฒ่า เรื่องของพ่อแม่ลูกปล่อยให้เป็นเรื่องของวัฒนธรรมความเชื่อของแต่ละที่แต่ละแห่งดีกว่า  แต่ถ้าเป็นเรื่องหุ้น หุ้นเป็นสิ่งไม่มีชีวิตจิตใจ เราสามารถที่จะคิดว่าเลี้ยงหุ้นตอนนี้แล้วให้มาดูแลเราตอนแก่ย่อมทำได้ แต่ก็ไม่ใช่ง่ายที่จะเลี้ยงหุ้นและเลือกหุ้นที่ดีได้  ถ้าเราเลือกเลี้ยงไม่ดี ก็จะได้หุ้นเกเรล้างผลาญ ถ้าเราเลี้ยงและเลือกหุ้นดี ก็จะได้ลูกกตัญญู และจะสบายตอนแก่เฒ่าสมใจ